Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ιδιαίτερα περίπλοκες και σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολες, ούτε ως προς τη δημιουργία τους, αλλά ούτε ως προς τη διατήρησή τους. Είμαστε όντα κοινωνικά, κι έτσι η ανάγκη μας για προσεταιρισμό, δηλαδή το να ερχόμαστε σε επαφή με άλλους ανθρώπους, είναι ισχυρή και διέπει τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνουμε τις διάφορες σχέσεις μας. Υπάρχουν φυσικά και στιγμές που έχουμε ανάγκη από ιδιωτικότητα, δηλαδή να μείνουμε μόνοι μας και να απολαύσουμε ποιοτικό χρόνο με τον εαυτό μας. Και αυτό είναι απολύτως υγιές, αλλά και απαραίτητο. Ωστόσο, όλοι μας υπήρξαμε πλήρως εξαρτημένοι από ένα άλλο άτομο σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωή μας. Αυτή η περίοδος δεν είναι άλλη από τη βρεφική μας ηλικία, κατά την οποία ο δεσμός προσκόλλησης με τη μητέρα μας ήταν ζωτικής σημασίας, καθώς από εκείνη εξαρτιόταν η επιβίωσή μας. Ως προσκόλληση εννοούμε το θετικό συναισθηματικό δεσμό που αναπτύσσεται μεταξύ του βρέφους και του ατόμου που το φρ...
O τρόπος που επεξεργαζομαστε τις πληροφορίες και τα διάφορα ερεθίσματα στην καθημ ερινότητά μας συχνά είναι μεροληπτικός. Οι σκέψεις μας δεν είναι πάντα έγκυρες, καθώς δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε πάντα όλα τα δεδομένα για μια συνθήκη. Παρόλο που μπορεί να συνειδητοποιούμε ότι οι σκέψεις που κάνουμε για μια κατάσταση δεν είναι αληθείς, ωστόσο έχουν την τάση να επηρεάζουν τη διάθεσή μας. Οι σκέψεις αυτές ονομάζονται αυτόματες σκέψεις και δεν είναι αποτέλεσμα σκόπιμης προσπάθειας ή συγκεκριμένου συλλογισμού. Εμφανίζονται ξαφνικά και είναι πολύ σύντομες, σχεδόν περνούν απαρατήρητες, μιας και συνήθως δεν εστιάζουμε σε αυτές, αλλά στο συναίσθημα που τις ακολουθεί. Υπάρχει όμως τρόπος να μάθουμε να τις εντοπίζουμε όταν εμφανίζονται, παρατηρώντας προσεκτικά τις συναισθηματικές μας μεταπτώσεις, τη συμπεριφορά και τα σωματικά μας συμπτώματα. Μπορούμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: Τι πέρασε από το μυαλό μου τη στιγμή που ένιωσα έτσι; (π.χ. θυμό, ενόχληση, δυσφορία, κ.α.). Ίσως από το μυαλό σας...