Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι δύο όψεις ενός Νάρκισσου


Το προφίλ του Νάρκισσου

    Οι περισσότεροι έχουμε γνωρίσει ή έχουμε συναναστραφεί με ένα Νάρκισσο κάποια στιγμή στη ζωή μας.  Επομένως, το προφίλ του δεν μας είναι εντελώς ξένο. Ένας Νάρκισσος, όπως γνωρίζουμε, αναζητά συνεχώς την προσοχή και τον θαυμασμό από τους άλλους. Βλέπει τον εαυτό του ως «διαφορετικό», ξεχωριστό, μοναδικό και θεωρεί πως διαθέτει ικανότητες που οι άλλοι στερούνται. Με άλλα λόγια, πιστεύει πως είναι ανώτερος και πως αξίζει αυτονόητα και ιδιαίτερα δικαιώματα. Παρουσιάζει συμπεριφορές υπεροψίας, αλαζονείας, ενώ συχνά προσπαθεί να επωφεληθεί μέσα από τις διαπροσωπικές του σχέσεις και να εκμεταλλευτεί καταστάσεις και πρόσωπα. Ακόμη, προκειμένου να διατηρήσει το status του στα επιθυμητά επίπεδα, αναπτύσσει έντονη ανταγωνιστικότητα σε διάφορους τομείς (π.χ. είναι ο πιο έξυπνος, ο πιο ελκυστικός, ο πιο κοσμογυρισμένος, ο πιο αθλητικός, ο πιο εργατικός, ο πιο πετυχημένος, κλπ). 

    Οι άλλοι είναι για το Νάρκισσο κατώτεροι και μεταχειρίζονται ως «υπήκοοι» και ως θαυμαστές του. Δεδομένου αυτού, αντιλαμβάνεται τις σχέσεις τους ως πηγές επιδοκιμασίας και επικύρωσης. Στην αρχή μιας ερωτικής σχέσης, ο Νάρκισσος εξιδανικεύει το σύντροφό του, καθώς μέσω αυτού εξιδανικεύεται και η δική του αξία, ενώ συγχρόνως απαιτεί να λαμβάνει ικανοποίηση σε όλες τις πτυχές της σχέσης. Αργότερα, όταν πλέον δεν ικανοποιείται επαρκώς μέσα στη σχέση, τείνει να υποτιμά το σύντροφό του. Δεν διαθέτει ενσυναίσθηση, δηλαδή δεν είναι πρόθυμος να ταυτιστεί με τις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων, ενώ συχνά φθονεί τους γύρω του ή θεωρεί πως οι άλλοι τον φθονούν. Γι΄αυτό, είναι δύσκολο να συνάψει και να διατηρήσει κανείς σχέση με ένα Νάρκισσο.

Η άλλη όψη

    Ωστόσο, το ναρκισσιστικό στυλ προσωπικότητας χαρακτηρίζεται από ένα δίπολο: αίσθηση μεγαλείου και προστασία εαυτού. Παρά το γεγονός ότι ο Νάρκισσος προσδοκεί θετικά συναισθήματα μέσα από το θαυμασμό που λαμβάνει, παράλληλα βρίσκεται σε επαγρύπνηση για πιθανές απειλές που μπορεί να βλάψουν το κύρος του. Μιας και η αυτοεκτίμηση του εξαρτάται από την επιδοκιμασία των άλλων, θα κάνει τα πάντα για να λάβει όλα τα θετικά σχόλια, ενώ συγχρόνως θα προσπαθήσει πάση θυσία να προστατευτεί από καταστάσεις όπου δεν είναι το επίκεντρο. 

    Συνεπώς, είναι πιθανό να αποφεύγει κοινωνικές συναναστροφές στις οποίες δεν είναι σίγουρος ότι είναι ο καλύτερος ή ο πιο εντυπωσιακός (ή τουλάχιστον έτσι φαντάζεται ο ίδιος), προκειμένου να προστατεύσει την εικόνα του και να μην φανούν τυχόν ανεπάρκειές του. Μάλιστα σε καταστάσεις όπου κάποιος άλλος φαίνεται να έχει το προβάδισμα και να λαμβάνει την προσοχή, ο Νάρκισσος χρησιμοποιεί διάφορα τεχνάσματα, έτσι ώστε να υποβαθμίσει την αξία του άλλου και να στρέψει ξανά όλους τους προβολείς πάνω του. Για παράδειγμα, μπορεί να καταφεύγει σε προσωπική λεκτική επίθεση, να κουτσομπολεύει και να επικρίνει το άλλο άτομο πισώπλατα ή απλώς να αποχωρεί. Φυσικά, η συμπεριφορά του αυτή μπορεί να πληγώσει τους άλλους. Όμως είναι καλό να γνωρίζουμε ότι συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο για να προστατεύσει την υπερηφάνεια του και το εγώ του, και όχι με σκοπό να προκαλέσει πόνο.

Από που προέρχονται αυτά τα χαρακτηριστικά;

    Τα άτομα με ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά υπήρξαν μοναχικά ως παιδιά. Δεν βίωσαν την  τρυφερότητα, την προσοχή, την κατανόηση και τη συναισθηματική εγγύτητα από τους γονείς τους. Ένιωθαν διαφορετικοί και συχνά απορρίπτονταν από τους συνομηλίκους τους. Ως υποκατάστατο της συναισθηματικής κάλυψης, η οποία έλειπε, λάμβαναν συνήθως υλικές ανταμοιβές από το οικογενειακό τους περιβάλλον ή ικανοποιούνταν όλες τους οι επιθυμίες (όχι όμως οι συναισθηματικές). Πιθανόν να έχουν πέσει και οι ίδιοι θύματα εκμετάλλευσης ή χειραγώγησης στο παρελθόν. Λάμβαναν αγάπη υπό όρους, δηλαδή μόνο αν ανταποκρίνονταν στις υψηλές προσδοκίες και απαιτήσεις των γονέων, άξιζαν την επιδοκιμασία και την αποδοχή. Ως αποτέλεσμα, δημιούργησαν μια εύθραυστη αυτοεκτίμηση, εξαρτημένη από τους άλλους και όχι μια σταθερή εικόνα εαυτού.  Συνεπώς, τα άτομα αυτά μεγάλωσαν σε ένα πλαίσιο με ανεπαρκή ή ανύπαρκτα όρια, συναισθηματική στέρηση, απόρριψη, και με την λανθασμένη πεποίθηση πως τα επιτεύγματα και η επιδοκιμασία ταυτίζονται με την αποδοχή από τους άλλους.

Πώς διαχειριζόμαστε ένα Νάρκισσο;

    Όταν συναναστρεφόμαστε με ένα Νάρκισσο πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη πως αυτό το άτομο δυσκολεύεται να έρθει σε επαφή με τον αυθεντικό του εαυτό, και άρα με το συναίσθημά του, γι΄ αυτό το λόγο χρησιμοποιεί ένα προσωπείο, το οποίο λειτουργεί σαν ασπίδα. Αντί λοιπόν να δίνουμε έμφαση στα επιτεύγματα που μας παρουσιάζει κάθε τόσο, ενισχύοντας του ακόμα περισσότερο το αίσθημα υπεροψίας, είναι προτιμότερο να εστιάζουμε σε μικρές καθημερινές του πράξεις, που δείχνουν καλοσύνη, ενδιαφέρον ή ευγένεια προς τους άλλους ανθρώπους. Με τον τρόπο αυτό θα αντιληφθεί πως ακόμα και τα απλά πράγματα έχουν αξία. Ακόμη, ένας Νάρκισσος είναι πιθανό να χρησιμοποιήσει λεκτική επίθεση, προσβλητικά σχόλια ή επίκριση, πληγώνοντας έτσι τους ανθρώπους γύρω του. Σε αυτή την περίπτωση αντί να επιτεθούμε πίσω, είναι καλό να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να του εκφράσουμε με ήπιο και σταθερό τόνο πώς μας έκανε να νιώσουμε, επαναλαμβάνοντας του παράλληλα τα λόγια που μας είπε. Έτσι, τον παροτρύνουμε "να κοιτάξει στον καθρέφτη"  και να δει την πλευρά του άλλου ατόμου, ώστε να καταλάβει πως τα λόγια του έχουν αρνητικό αντίκτυπο κάποιες φορές.


Βιβλιογραφία

Behary, W. T. (2021). Disarming the narcissist: Surviving and thriving with the self-absorbed. new          harbinger publications.

Rasmussen, P. R. (2005). Personality-guided cognitive-behavioral therapy. American Psychological    Association.

Young, J. E., Klosko, J. S., & Weishaar, M. E. (2003). Schema therapy. New York: Guilford, 254.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γνωσιακή - Συμπεριφορική Θεραπεία

Ποια είναι η θεωρία στην οποία βασίζεται η Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία;        Σύμφωνα με το γνωστικό μοντέλο, όπως το ανέπτυξε ο Aaron Beck στις αρχές του 1960, ο δυσλειτουργικός τρόπος σκέψης του ατόμου μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το συναίσθημά του, να προκαλέσει σωματικά συμπτώματα και να οδηγήσει σε μη λειτουργική συμπεριφορά. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της Γ.Σ.Θ.;      Η συγκεκριμένη ψυχοθεραπευτική προσέγγιση έχει συνήθως σύντομη διάρκεια (6 μήνες με 2 χρόνια) και επικεντρώνεται κυρίως στο παρόν και στο μέλλον. Η σχέση μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου είναι πολύ σημαντική και καθορίζει όλη την πορεία της θεραπείας. Οι στόχοι τίθενται από κοινού και έχουν τη μορφή S.M.A.R.T., δηλαδή είναι: - Συγκεκριμένοι (Specific) - Μετρήσιμοι (Measurable) - Επιτεύξιμοι/ Αποδεκτοι (Attainable/ Acceptable) - Ρεαλιστικοί (Relevant) - Χρονικά δεσμευμένοι (Time-bound)      Επίσης, θεραπευτής και θεραπευόμενος συνεργάζονται με σκοπό να επιτύχ...

Κοινωνική φοβία ή Αγοραφοβία;

Τι εννοούμε με τον όρο  « φοβία » ;      Ο φόβος διαφέρει από τη φοβία ως προς την αντίδραση του ατόμου σε μια κατάσταση. Ο φόβος εκδηλώνεται ως μια φυσιολογική αντίδραση σε πραγματικούς ή φανταστικούς κινδύνους, ενεργοποιώντας το ένστικτο της επιβίωσης και αυξάνοντας την αδρεναλίνη. Σε κινδύνους στη φαντασία ενεργοποιούνται μνήμες και δυσάρεστες εμπειρίες ή κυριαρχεί η αβεβαιότητα για το μέλλον.       Η φοβία από την άλλη πλευρά είναι μια αυτόματη και έντονη αντίδραση άγχους, που είναι δυσανάλογη με το μέγεθος της πραγματικής απειλής. Ορισμένα από τα σωματικά συμπτώματα της φοβίας, τα οποία προκαλούνται από το άγχος είναι κοκκίνισμα, μούδιασμα των άκρων, δύσπνοια, ζαλάδα, τάση για λιποθυμία, βούισμα στα αυτιά, ταχυπαλμία, ένταση μυών, στεγνό στόμα, κόμπος στο λαιμό, στομαχικές ενοχλήσεις, αναγούλες, τρέμουλο, ιδρώτας, συχνοουρία. Κοινωνική Φοβία        Η κοινωνική φοβία σχετίζεται με το φόβο της ταπείνωσης ή αμηχανίας σε κοι...

Το παιδί μου έχει αυξημένο άγχος. Πώς μπορώ να το διαχειριστώ ως γονιός;

     Τα αυξημένα επίπεδα άγχους στα παιδιά αποτελεί ένα πολύ συχνό φαινόμενο στις μέρες μας. Το άγχος στα παιδιά τείνει να εκδηλώνεται ιδιαίτερα όταν αυτά διανύουν μεταβατικές περιόδους ή βιώνουν αλλαγές που επηρεάζουν την καθημερινότητά τους (π.χ. διαζύγιο γονέων, απώλεια σημαντικού προσώπου, μετακόμιση, αλλαγή σχολείου, μετάβαση σε ανώτερη εκπαιδευτική βαθμίδα, κ.α.). Επίσης, συμπτώματα άγχους μπορεί να απορρέουν από διάφορα τραυματικά γεγονότα στα οποία πιθανόν να έχει εκτεθέι το παιδί (π.χ. κακοποίηση, τροχαίο ατύχημα, φυσικές καταστροφές, σχολικός εκφοβισμός, κ.α.).      Έρευνες δείχνουν πως περίπου το 80% των γονέων με αγχώδη παιδιά, υποφέρουν και οι ίδιοι από άγχος.  Η υπερβολική εμπλοκή των γονέων, η υπερπροστασία, ο διαρκής έλεγχος, οι πολύ υψηλές προσδοκίες και οι αρνητικές αντιδράσεις επιδεινώνουν τα συμπτώματα άγχους στα παιδιά.     Αντ' αυτού, οι γονείς μπορούν να εντάξουν στην καθημερινότητά τους κάποιες καλές γονικές πρακτικές,...

Πώς ο δεσμός μητέρας - βρέφους επηρεάζει τις ερωτικές μας σχέσεις ως ενήλικες

     Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ιδιαίτερα περίπλοκες και σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολες, ούτε ως προς τη δημιουργία τους, αλλά ούτε ως προς τη διατήρησή τους. Είμαστε όντα κοινωνικά, κι έτσι η ανάγκη μας για προσεταιρισμό, δηλαδή το να ερχόμαστε σε επαφή με άλλους ανθρώπους, είναι ισχυρή και διέπει τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνουμε τις διάφορες σχέσεις μας. Υπάρχουν φυσικά και στιγμές που έχουμε ανάγκη από ιδιωτικότητα, δηλαδή να μείνουμε μόνοι μας και να απολαύσουμε ποιοτικό χρόνο με τον εαυτό μας. Και αυτό είναι απολύτως υγιές, αλλά και απαραίτητο.      Ωστόσο, όλοι μας υπήρξαμε πλήρως εξαρτημένοι από ένα άλλο άτομο σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωή μας. Αυτή η περίοδος δεν είναι άλλη από τη βρεφική μας ηλικία, κατά την οποία ο δεσμός προσκόλλησης με τη μητέρα μας ήταν ζωτικής σημασίας, καθώς από εκείνη εξαρτιόταν η επιβίωσή μας. Ως προσκόλληση εννοούμε το θετικό συναισθηματικό δεσμό που αναπτύσσεται μεταξύ του βρέφους και του ατόμου που το φρ...

Κρίση Πανικού: Τι συμβαίνει στο σώμα μου;

Τι είναι η Κρίση Πανικού;      Ως κρίση πανικού χαρακτηρίζεται η αιφνίδια αίσθηση έντονου φόβου ή έντονης δυσφορίας, που κορυφώνεται εντός ολίγων λεπτών. Ορισμένα από τα συμπτώματα μιας κρίσης πανικού είναι τα εξής:  ταχυκαρδία τρόμος κορμού ή άκρων δύσπνοια  αίσθημα πνιγμού  ναυτία ή ζαλάδα ρίγη ή αίσθημα ζέστης μούδιασμα των άκρων  φόβος ότι χάνω το μυαλό μου ή πεθαίνω  αίσθηση αποστασιοποίησης από τον εαυτό ή τον κόσμο (σαν να βλέπω όνειρο ή να είμαι σε γυάλα)     Tο  άτομο μπορεί να ανησυχεί για επόμενες κρίσεις πανικού κι ως συνέπεια να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να μειώσει τις πιθανότητες να πάθει ξανά κρίση (π.χ. αποφεύγει να βγει έξω, να πάει δουλειά, να πάρει το λεωφορείο/μετρό, προσέχει μην θυμώσει, δεν αθλείται κ.α.). Αν αυτές οι σκέψεις και οι συμπεριφορές, συνεχίσουν για αρκετό διάστημα (πάνω από 1 μήνα), τότε είναι πιθανόν το άτομο να αναπτύξει διαταραχή πανικού. Γιατί αντιδρά έτσι το σώμα μας;    ...