Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιατί οι άνθρωποι κάνουν χρήση ουσιών;

 

Θετική και αρνητική ενίσχυση 

    Οι θετικοί ενισχυτές είναι οι ανταμοιβές που ενισχύουν μια συμπεριφορά. Αν μια συμπεριφορά έχει συσχετιστεί με ένα ευχάριστο αποτέλεσμα, τότε είναι πιο πιθανό αυτή η συμπεριφορά να επαναληφθεί, καθώς έχει δεχθεί θετική ενίσχυση. Έτσι, ορισμένα άτομα που κάνουν χρήση ψυχοτρόπων ουσιών ή ακολουθούν προβληματικές συμπεριφορές, αναζητούν να νιώσουν μια θετική συναισθηματική κατάσταση (ευφορία). Τα ευχάριστα αυτά συναισθήματα που ακολουθούν τη χρήση ουσιών ή συμπεριφορών αποτελούν μια θετική ενίσχυση για αυτές τις ουσίες ή συμπεριφορές, άρα είναι πολύ πιθανό το άτομο να προβεί σε επανάληψή τους.
    Από την άλλη πλευρά, η αρνητική ενίσχυση αφορά στην επανάληψη μιας δράσης προκειμένου να αποφευχθούν δυσάρεστες καταστάσεις. Κάποια άτομα, συνεπώς, στρέφονται στη χρήση ουσιών ή επιδίδονται σε προβληματικές συμπεριφορές, έτσι ώστε να ανακουφιστούν από δυσάρεστα συναισθήματα (δυσφορία).

Ποιοι παράγοντες παίζουν ρόλο;

    Η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών αφορά στο συσχετισμό τριών παραγόντων: του Εγώ (η προσωπικότητα του ατόμου), του κοινωνικού περιβάλλοντος (οι κοινωνικές συνθήκες) και της ουσίας καθεαυτής (οι ιδιότητες και το δυναμικό εξαρτησης). Δεδομένου αυτου, μια συμπεριφορά εξάρτησης δεν χαρακτηρίζεται από γραμμική ή κυκλική αιτιότητα, αλλά είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων οι οποίοι διαπλέκονται και αλληλοεπηρεάζονται. Κάποιοι από τους παράγοντες αυτούς λειτουργούν επιβαρυντικά, δημιουργώντας στο άτομο συνθήκες επικινδυνότητας, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες για μελλοντική ανάπτυξη εξαρτητικής συμπεριφοράς, ενώ κάποιοι φαίνεται να επιδρουν προστατευτικά. Οι παράγοντες κινδύνου στη ζωή ενός ατόμου μπορεί να αφορούν ελλείψεις, αδυναμίες ή δυσκολίες σε προσωπικό ή κοινωνικό επίπεδο, και όσο περισσότεροι είναι ποσοτικά και ποιοτικά τόσο πιο ευάλωτο καθίσταται το άτομο να αναπτύξει μια εθιστική συμπεριφορά.

    Ορισμένοι επιβαρυντικοί παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα υιοθέτησης εξαρτητικης συμπεριφορας είναι οι εξής:
  1. Ατομικοί επιβαρυντικοί παράγοντες: γενετικοί, ψυχολογικοί παράγοντες, διαταραχές, προβλήματα συμπεριφοράς, θετικές στάσεις και προσδοκίες για τη χρήση ουσιών, έναρξη χρήσης σε μικρή ηλικία, ψυχολογική πίεση-στρεσογόνα γεγονότα ζωής, ηλικία (κορυφώνεται σε ηλικία 18-25, με αρχική δοκιμή στην εφηβεία), φύλο (κυρίως άνδρες). 
  2. Επιβαρυντικοί παράγοντες ομοτίμων: συναναστροφή με συνομηλίκους που κάνουν χρήση, θετικές αντιλήψεις και στάσεις από ομότιμους σχετικά με τις ουσίες και τη χρήση, πίεση για χρήση (peer pressure)
  3. Σχολικοί επιβαρυντικοί παράγοντες στη χρήση ουσιών: σχολική αποτυχία, έλλειψη ή χαμηλή δέσμευση στην εκπαιδευτική διαδικασία, φτωχές σχέσεις εντός σχολικής κοινότητας (με καθηγητές/δασκάλους και συμμαθητές), σύγχρονη φιλοσοφία εκπαιδευτικού συστήματος (επικέντρωση στην ακαδημαϊκή επίδοση).
  4. Κοινωνικοί επιβαρυντικοί παράγοντες: κάποια αρνητικά χαρακτηριστικά της σύγχρονης κοινωνίας (π.χ. υπερκαταναλωτισμός, ανεργία), διαθεσιμότητα ουσιών, δυσμενείς συνθήκες διαμονής, χαλαρό νομοθετικό πλαίσιο, επιτρεπτικότητα προς τις ουσίες και προβολή ουσιών στα ΜΜΕ. 
  5. Οικογενειακοί επιβαρυντικοί παράγοντες: χρήση ή κατάχρηση ουσιών από γονείς ή αδέρφια, θετική γονεϊκή στάση απέναντι στη χρήση ουσιών, οικογενειακή δομή ( έλλειψη ενός γονέα ή και των δύο), μη λειτουργικές γονεϊκές πρακτικές, δυσμενείς οικογενειακές σχέσεις (π.χ. απόρριψη, κακοποίηση), συζυγική δυσαρμονία και οικογενειακές συγκρούσεις, διαζύγιο, ψυχική ασθένεια, διαταραχές προσωπικότητας ή εγκληματικότητα γονέα, ψυχικό τραύμα εντός οικογένειας.
    Η χρήση ουσιών είναι ένα φαινόμενο πολυπαραγοντικό και πολυδιάστατο. Συνεπώς, αν ένα άτομο πληροί κάποια από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα κάνει χρήση ουσιών ή θα αναπτύξει εξάρτηση. Απλώς, όσο περισσότερα επιβαρυντικά χαρακτηριστικά έχει τόσο αυξάνεται η ευαλωτότητά του ως προς τις εθιστικές συμπεριφορές.

    
*Αν αντιμετωπίζετε προβλήματα με τη χρήση ή εξάρτηση ουσιών, είναι καλό να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό.


Βιβλιογραφία
Glantz, M.D. & Pickens, R., (1992), Vulnerability to drug abuse, American Psychological Association, Washington DC.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γνωσιακή - Συμπεριφορική Θεραπεία

Ποια είναι η θεωρία στην οποία βασίζεται η Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία;        Σύμφωνα με το γνωστικό μοντέλο, όπως το ανέπτυξε ο Aaron Beck στις αρχές του 1960, ο δυσλειτουργικός τρόπος σκέψης του ατόμου μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το συναίσθημά του, να προκαλέσει σωματικά συμπτώματα και να οδηγήσει σε μη λειτουργική συμπεριφορά. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της Γ.Σ.Θ.;      Η συγκεκριμένη ψυχοθεραπευτική προσέγγιση έχει συνήθως σύντομη διάρκεια (6 μήνες με 2 χρόνια) και επικεντρώνεται κυρίως στο παρόν και στο μέλλον. Η σχέση μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου είναι πολύ σημαντική και καθορίζει όλη την πορεία της θεραπείας. Οι στόχοι τίθενται από κοινού και έχουν τη μορφή S.M.A.R.T., δηλαδή είναι: - Συγκεκριμένοι (Specific) - Μετρήσιμοι (Measurable) - Επιτεύξιμοι/ Αποδεκτοι (Attainable/ Acceptable) - Ρεαλιστικοί (Relevant) - Χρονικά δεσμευμένοι (Time-bound)      Επίσης, θεραπευτής και θεραπευόμενος συνεργάζονται με σκοπό να επιτύχ...

Κοινωνική φοβία ή Αγοραφοβία;

Τι εννοούμε με τον όρο  « φοβία » ;      Ο φόβος διαφέρει από τη φοβία ως προς την αντίδραση του ατόμου σε μια κατάσταση. Ο φόβος εκδηλώνεται ως μια φυσιολογική αντίδραση σε πραγματικούς ή φανταστικούς κινδύνους, ενεργοποιώντας το ένστικτο της επιβίωσης και αυξάνοντας την αδρεναλίνη. Σε κινδύνους στη φαντασία ενεργοποιούνται μνήμες και δυσάρεστες εμπειρίες ή κυριαρχεί η αβεβαιότητα για το μέλλον.       Η φοβία από την άλλη πλευρά είναι μια αυτόματη και έντονη αντίδραση άγχους, που είναι δυσανάλογη με το μέγεθος της πραγματικής απειλής. Ορισμένα από τα σωματικά συμπτώματα της φοβίας, τα οποία προκαλούνται από το άγχος είναι κοκκίνισμα, μούδιασμα των άκρων, δύσπνοια, ζαλάδα, τάση για λιποθυμία, βούισμα στα αυτιά, ταχυπαλμία, ένταση μυών, στεγνό στόμα, κόμπος στο λαιμό, στομαχικές ενοχλήσεις, αναγούλες, τρέμουλο, ιδρώτας, συχνοουρία. Κοινωνική Φοβία        Η κοινωνική φοβία σχετίζεται με το φόβο της ταπείνωσης ή αμηχανίας σε κοι...

Οι δύο όψεις ενός Νάρκισσου

Το προφίλ του Νάρκισσου     Οι περισσότεροι έχουμε γνωρίσει ή έχουμε συναναστραφεί με ένα Νάρκισσο κάποια στιγμή στη ζωή μας.  Επομένως, το προφίλ του δεν μας είναι εντελώς ξένο. Ένας Νάρκισσος, όπως γνωρίζουμε, αναζητά συνεχώς την προσοχή και τον θαυμασμό από τους άλλους. Βλέπει τον εαυτό του ως  « διαφορετικό »,  ξεχωριστό, μοναδικό και θεωρεί πως διαθέτει ικανότητες που οι άλλοι στερούνται. Με άλλα λόγια, πιστεύει πως είναι ανώτερος και πως αξίζει αυτονόητα και ιδιαίτερα δικαιώματα. Παρουσιάζει συμπεριφορές υπεροψίας, αλαζονείας, ενώ συχνά προσπαθεί να επωφεληθεί μέσα από τις διαπροσωπικές του σχέσεις και να εκμεταλλευτεί καταστάσεις και πρόσωπα. Ακόμη, προκειμένου να διατηρήσει το status του στα επιθυμητά επίπεδα, αναπτύσσει έντονη ανταγωνιστικότητα σε διάφορους τομείς (π.χ. είναι ο πιο έξυπνος, ο πιο ελκυστικός, ο πιο κοσμογυρισμένος, ο πιο αθλητικός, ο πιο εργατικός, ο πιο πετυχημένος, κλπ).       Οι άλλοι είναι για το Νάρκισσο κατώτερο...

Το παιδί μου έχει αυξημένο άγχος. Πώς μπορώ να το διαχειριστώ ως γονιός;

     Τα αυξημένα επίπεδα άγχους στα παιδιά αποτελεί ένα πολύ συχνό φαινόμενο στις μέρες μας. Το άγχος στα παιδιά τείνει να εκδηλώνεται ιδιαίτερα όταν αυτά διανύουν μεταβατικές περιόδους ή βιώνουν αλλαγές που επηρεάζουν την καθημερινότητά τους (π.χ. διαζύγιο γονέων, απώλεια σημαντικού προσώπου, μετακόμιση, αλλαγή σχολείου, μετάβαση σε ανώτερη εκπαιδευτική βαθμίδα, κ.α.). Επίσης, συμπτώματα άγχους μπορεί να απορρέουν από διάφορα τραυματικά γεγονότα στα οποία πιθανόν να έχει εκτεθέι το παιδί (π.χ. κακοποίηση, τροχαίο ατύχημα, φυσικές καταστροφές, σχολικός εκφοβισμός, κ.α.).      Έρευνες δείχνουν πως περίπου το 80% των γονέων με αγχώδη παιδιά, υποφέρουν και οι ίδιοι από άγχος.  Η υπερβολική εμπλοκή των γονέων, η υπερπροστασία, ο διαρκής έλεγχος, οι πολύ υψηλές προσδοκίες και οι αρνητικές αντιδράσεις επιδεινώνουν τα συμπτώματα άγχους στα παιδιά.     Αντ' αυτού, οι γονείς μπορούν να εντάξουν στην καθημερινότητά τους κάποιες καλές γονικές πρακτικές,...

Πώς ο δεσμός μητέρας - βρέφους επηρεάζει τις ερωτικές μας σχέσεις ως ενήλικες

     Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ιδιαίτερα περίπλοκες και σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολες, ούτε ως προς τη δημιουργία τους, αλλά ούτε ως προς τη διατήρησή τους. Είμαστε όντα κοινωνικά, κι έτσι η ανάγκη μας για προσεταιρισμό, δηλαδή το να ερχόμαστε σε επαφή με άλλους ανθρώπους, είναι ισχυρή και διέπει τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνουμε τις διάφορες σχέσεις μας. Υπάρχουν φυσικά και στιγμές που έχουμε ανάγκη από ιδιωτικότητα, δηλαδή να μείνουμε μόνοι μας και να απολαύσουμε ποιοτικό χρόνο με τον εαυτό μας. Και αυτό είναι απολύτως υγιές, αλλά και απαραίτητο.      Ωστόσο, όλοι μας υπήρξαμε πλήρως εξαρτημένοι από ένα άλλο άτομο σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωή μας. Αυτή η περίοδος δεν είναι άλλη από τη βρεφική μας ηλικία, κατά την οποία ο δεσμός προσκόλλησης με τη μητέρα μας ήταν ζωτικής σημασίας, καθώς από εκείνη εξαρτιόταν η επιβίωσή μας. Ως προσκόλληση εννοούμε το θετικό συναισθηματικό δεσμό που αναπτύσσεται μεταξύ του βρέφους και του ατόμου που το φρ...

Κρίση Πανικού: Τι συμβαίνει στο σώμα μου;

Τι είναι η Κρίση Πανικού;      Ως κρίση πανικού χαρακτηρίζεται η αιφνίδια αίσθηση έντονου φόβου ή έντονης δυσφορίας, που κορυφώνεται εντός ολίγων λεπτών. Ορισμένα από τα συμπτώματα μιας κρίσης πανικού είναι τα εξής:  ταχυκαρδία τρόμος κορμού ή άκρων δύσπνοια  αίσθημα πνιγμού  ναυτία ή ζαλάδα ρίγη ή αίσθημα ζέστης μούδιασμα των άκρων  φόβος ότι χάνω το μυαλό μου ή πεθαίνω  αίσθηση αποστασιοποίησης από τον εαυτό ή τον κόσμο (σαν να βλέπω όνειρο ή να είμαι σε γυάλα)     Tο  άτομο μπορεί να ανησυχεί για επόμενες κρίσεις πανικού κι ως συνέπεια να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να μειώσει τις πιθανότητες να πάθει ξανά κρίση (π.χ. αποφεύγει να βγει έξω, να πάει δουλειά, να πάρει το λεωφορείο/μετρό, προσέχει μην θυμώσει, δεν αθλείται κ.α.). Αν αυτές οι σκέψεις και οι συμπεριφορές, συνεχίσουν για αρκετό διάστημα (πάνω από 1 μήνα), τότε είναι πιθανόν το άτομο να αναπτύξει διαταραχή πανικού. Γιατί αντιδρά έτσι το σώμα μας;    ...